காகிதப்படகு

அது ஒரு இரண்டு நாள் பயிற்சியரங்கம். நானும் எனது சக நண்பர்களும் பங்கேற்றிருந்தோம். பயிற்சியாளர் முதல் நாள் பயிற்சிகள் கற்றுத் தந்துவிட்டு அடுத்த நாள் ஒரு போட்டி வைத்தார்.
எங்களை நான்கு குழுவாக பிரித்திருந்தார். ஒவ்வொரு குழுவிற்கும் A4 சைஸ் காகிதம் கொடுத்து அதை வைத்து ஒவ்வொரு குழுவும் எத்தனை காகித கப்பல் செய்கிறதென பார்க்கிறேனென்றார்.
நான் ஒரு குழுவின் தலைவனாக இருந்தேன். என்னிடமிருந்த மற்ற 4 பேர்களில் ஒருவரிடம் நான் காகிதத்தை கொடுத்து 4ஆக வெட்ட சொன்னேன். இரண்டாமவரிடம் அந்த வெட்டி வந்த காகிதத்தின் விளிம்புகளை ஒழுங்கு படுத்த சொன்னேன். மூன்றாவது நபரிடம், காகித கப்பலை செய்ய சொன்னேன். நான்காவது நபரிடம் எடுத்து அடுக்கி வைக்க சொன்னேன். நான் ஒருவரிடமிருந்து அடுத்த நபருக்கு காகிதத்தை மாற்றி கொடுத்தேன்.
இறுதியில் 5 நிமிட சோதனை நேரத்திற்கு பிறகு, எல்லோரையும் நிறுத்த சொல்லிவிட்டு ஒவ்வொரு குழுவாக வந்து பயிற்சியாளர் சோதனை செய்ததில், இரண்டாவது குழு 15 காகிதப்படகுகளும் நாங்கள் 13 காகிதப்படகுகளும், மற்ற அணியினர் முறையே 10, 9 என செய்திருந்தனர்.
பயிற்சியாளர் முதல் இட்த்தை பிடித்த குழுவின் காகித கப்பலில் நிறைய விளிம்புகள் நன்றாக இல்லையென கூறி, எங்கள் குழுவை முதல் என்று அறிவித்தார்.
பின்னர் என்னை பார்த்து, நீங்கள் எவ்வாறு வெற்றியடைந்தீர்கள்? உங்கள் பங்கு என்ன என வினவினார்.
நான் சொன்னேன், “எனது பங்கு இதில் ஒன்றுமில்லை. நான் வெறும் சேவகப்பணிதான் செய்தேன். காகித்த்தை எடுத்து ஒரு மேசையிலிருந்து இனியொரு மேசைக்கு கொடுக்கும் சாதாரண பணியைத்தான் செய்தேன்” மேலும் சொன்னேன், “எனது தோழர்கள்தான் மிக சிறப்பாக செயல்பட்டு வேகமாகவும், அழகாகவும் காகித கப்பல்களை செய்தனர்”
பயிற்சியாளர் சொன்னார், “இதுதான் சிறந்த தலைமை பண்பு. தலைவர் எனப்படுபவர், சேவகம் செய்ய தயாராக இருக்க வேண்டும்”